Εκκλησία του Αγίου Λαζάρου

Η εκκλησία του Αγίου Λαζάρου (ελληνικά: Ιερός Ναός Αγίου Λαζάρου), είναι ένα αργά-9ο αιώνα εκκλησία σε Λάρνακα, Κύπρος. Ανήκει στην Εκκλησία της Κύπρος, μια αυτοκέφαλη Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η εκκλησία του Αγίου Λαζάρου είναι το όνομά του για την Καινή Διαθήκη σχήμα Λάζαρο της Βηθανίας, το θέμα της ένα θαύμα εξιστορείται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, στην οποία ο Ιησούς τον εγείρει από τους νεκρούς. Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, λίγο μετά την Ανάσταση του Χριστού, Λαζάρου αναγκάστηκε να φύγει λόγω της Ιουδαίας φημολογείται συνωμοσίες εναντίον της ζωής του και ήρθε στην Κύπρος. Εκεί διορίστηκε από τον Παύλο και Βαρνάβα ως ο πρώτος επίσκοπος της Kittim (σημερινή Λάρνακα). Λέγεται για να έχει ζήσει εδώ και τριάντα χρόνια και με το θάνατό του θάφτηκε εκεί για δεύτερη και τελευταία φορά. Η εκκλησία του Αγίου Λαζάρου κτίστηκε πάνω από το φημισμένο τάφο του Λαζάρου.
Το εντυπωσιακό εσωτερικό αποτελείται από ένα κεντρικό κλίτος, δύο κλίτη, και τρεις τρούλους που είναι τώρα επιβιβάστηκαν; Η στέγη υποστηρίζεται από αδελφοποιημένες πεσσούς που ολοκληρώνονται από επαναχρησιμοποιηθούν βυζαντινά κιονόκρανα. Σε μία από τις προβλήτες, τα βήματα για να ανέβει ένα επιμελημένο, 300-year-old ροκοκό άμβωνα.
Αξιοσημείωτες εικόνες στην εκκλησία με ένα από τα Virgin και παιδιών στη βόρεια προβλήτα στη διασταύρωση? Ένα από Αγίου Γεωργίου και ο δράκος (1717)? Μια ασημένια συρματερή εικόνα της Ανάσταση του Λαζάρου (1659)? Και μια άλλη εικόνα της Ανάσταση του Λαζάρου στην οποία ένας θεατής κρατά τη μύτη του στη δυσωδία. Το εικονίδιο ασήμι γίνεται σε πομπή με την παρουσία του Μητροπολίτη Κιτίου Μεγάλο Σάββατο της Ανάστασης. Η κρύπτη, που προσεγγίζεται από τα βήματα που κατεβαίνουν από κοντά τη νότια πλευρά της αψίδας, περιέχει κενά μαρμάρινη σαρκοφάγο του Λαζάρου.

Ιερά Μονή Κύκκου

Το Μοναστήρι του Κύκκου, το πλουσιότερο και πιο πλούσιο από τα μοναστήρια της η Κύπρος, βρίσκεται στην περιοχή της Μαραθάσας. Βρίσκεται στην κορυφή του βουνού, σε υψόμετρο 1.318 μέτρα βορειοδυτικά του Τροόδους. Αφιερωμένο στην Παναγία, κατέχει μια από τις τρεις εικόνες που αποδίδονται στον Άγιο Λουκά τον Ευαγγελιστή. Η εικόνα, σκεπασμένη με ασημένιο κάλυμμα, είναι μέσα σε μια θήκη από ταρταρούγα και μητέρα - of - μαργαριτάρι που στέκεται μπροστά από το τέμπλο.
Δυστυχώς το μοναστήρι κάηκε αρκετές φορές και δεν έμεινε τίποτα από την αρχική δομή. Ευλογημένος με τη θεία Χάρη, ο Κύπριος ερημίτης Ησαίας από θαύμα θεράπευσε την κόρη του Αυτοκράτορα από μια ανίατη ασθένεια. Ως ανταμοιβή, ζήτησε την εικόνα της Θεοτόκου (Παναγία), που φυλαγόταν στον παλάτι του Αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη. Αν και λυπήθηκε στην προοπτική να χάσει πολύτιμο θησαυρό του, ο αυτοκράτορας την έστειλε στην Κύπρος με τις ανάλογες τιμές μαζί με τα χρήματα να πληρώσει για την κατασκευή ενός μοναστηριού, όπου το ιερό λείψανο θα πρέπει να τηρούνται. Μετά από αίτημα του ερημίτη, ο εκπρόσωπος του αυτοκράτορα στην Κύπρος δώρισε στο μοναστήρι και τρία χωριά. Δεδομένου ότι το δώρο επικυρώθηκε αργότερα με αυτοκρατορικό καταστατικό, το μοναστήρι θεωρείται ότι έχουν καθιερωθεί με αυτοκρατορικό διάταγμα. Ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κύπρος, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ΙΙΙ, υπηρέτησε εδώ σαν δόκιμος μοναχός. Κατόπιν επιθυμίας του θάφτηκε στην κορυφή του Θρονί, 3 χιλιόμετρα δυτικά του μοναστηριού και όχι μακριά από τη γενέτειρα του το χωριό Παναγιά.

Λουτρά της Αφροδίτης

Σύμφωνα με τον Έλληνα ποιητή Ησίοδο, η Αφροδίτη γεννήθηκε όταν Ουρανός είχε ευνουχιστεί από τον Κρόνο τον γιο του. Μετά ο Κρόνος τον είχε ευνουχιστεί, θρύλοι έριξε το κομμένο γεννητικά όργανα στη θάλασσα. Από την aphros (θάλασσα αφρός) προέκυψε Αφροδίτη. Γεννήθηκε ενηλίκων και επιπλέει σε γη σε ένα κέλυφος χτένι. Θρυλική γενέτειρα της, λέγεται ότι είναι στο Βράχο του Ρωμιού κοντά στην Πάφο. Ήταν παντρεμένη με τον Ήφαιστο? Είχε επίσης έναν εραστή Άδωνις, ο οποίος ήταν προηγουμένως μια παρένθετη μητέρα για να. Οι γιοι της περιλαμβάνονται Έρωτα, Anteros, Hymenaios και Αινείας.
 Τα λουτρά της Αφροδίτης είναι ακριβώς κατά μήκος της ακτής από το Λατσί. Σύμφωνα με το μύθο, η θεά Αφροδίτη για να κάνουν μπάνιο στην πισίνα του κοντινού σπηλιά που σκιάζεται από μια συκιά και έχει μια συνεχή τρέξει το νερό από την εναέρια βράχια. Τα λουτρά θεωρείται πηγή της γονιμότητας.
Η Θεά του Έρωτα χρησιμοποιείται για να πάρει το λουτρό της σε μια δροσερή λιμνούλα κοντά στην Πόλη. Το μέρος είναι γνωστό ως "Λουτρά της Αφροδίτης" και προσφέρει μια υπέροχη θέα του κόλπου της Πόλης. Σύμφωνα με το μύθο, μετά το κολύμπι στα κρυστάλλινα νερά του κόλπου, η Αφροδίτη που χρησιμοποιούνται για να κάνουν μπάνιο σε αυτό το λίμνη, που περιβάλλεται από ειδυλλιακό τοπίο με τη γλυκιά μυρωδιά αγριολούλουδα. Είναι εδώ που γνώρισε τον αγαπημένο της Άδωνη, για πρώτη φορά. Άδωνις ήταν το κυνήγι στο δάσος του Ακάμα, όταν σταμάτησε πάνω από την υπέροχη άνοιξη να σβήνει τη δίψα του. Είχε χτυπηθεί από το θέαμα του γυμνού κολύμβηση θεά στα κρυστάλλινα νερά. Αφροδίτη και Άδωνης ήταν άμεσα μαγεμένος από την εξαιρετική ομορφιά του άλλου.

Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας

Το Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο παρουσιάζει την ιστορία της ανάπτυξης και της κοινωνικής της πόλης της Λευκωσίας από την χαλκολιθική εποχή (3.000 π.Χ.) μέχρι σήμερα. Το Μουσείο ιδρύθηκε το 1984 μετά από πρωτοβουλία του Δημάρχου της Λευκωσίας, ο κ. Λέλλος Δημητριάδης.
Το Μουσείο είναι το όνομά του από τον δωρητή της, Αναστάσιος Γ. Λεβέντης που αγόρασε και αποκατέστησε το κτίριο και είναι χορηγείται από το Δήμο Λευκωσίας. Στις 20 Απριλίου 1989, ο Δήμος Λευκωσίας και το Ίδρυμα Αναστάσιος Γ. Λεβέντης άνοιξε το μουσείο για το κοινό, το πρώτο ιστορικό μουσείο στην Κύπρος. Οι συλλογές εκτίθενται στις μόνιμες συλλογές της, εκπροσωπεί πάνω από 5.000 χρόνια της ιστορίας της πρωτεύουσας. Οι συλλογές της ένα ευρύ φάσμα και περιλαμβάνουν αρχαιολογικά Artic σχεδίες, κοστούμια, φωτογραφίες, μεσαιωνική κεραμική, χάρτες και χαρακτικά, κοσμήματα και έπιπλα.
 Το έμβλημα του το Λεβέντειο. Έμβλημα Το Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο παρουσιάζει το περίγραμμα των Ενετικών Τειχών αστέρων της πόλης, σε σχήμα με 11 προμαχώνες. Μέσα στους τοίχους μπορεί κανείς να παρατηρήσει το περίγραμμα του την πύλη στην είσοδο του Μουσείου, επίσης, συμβολίζουν το ένα πύλη ανοίγει, προκειμένου να κερδίσει την είσοδο στην ιστορία της πόλης.
Το Μουσείο είναι πέτρινο νεοκλασικό αρχοντικό στην Trypiotis ενορία, μία από τις πιο σημαντικές κοινότητες της παλιάς πόλης.

Κολόσσι Castel

Κολοσσίου Κάστρο είναι ένα οχυρό σταυροφόρος λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Λεμεσού. Πραγματοποίησε μεγάλη στρατηγική σημασία και που περιέχονται στην παραγωγή της ζάχαρης, μια από τις κύριες εξαγωγές Κύπρος »κατά τον Μεσαίωνα. Το αρχικό κάστρο χτίστηκε πιθανώς το 1210 από Φράγκους στρατιωτικούς, όταν η γη του Κολοσσιού δόθηκε από το βασιλιά Hugh ΙΙΙ στους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, και το σημερινό κάστρο χτίστηκε το 1454 από τους Ιωαννίτες. Κάτοικοι του κάστρου περιλαμβάνουν οι Ναΐτες και το έχει ήδη αναφερθεί Ιωαννίτες.
Μετά την πτώση της Άκρας το 1291, εξυπηρέτησε τη φρουρά των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, ενώ σε Κύπρος.
Τον 14ο αιώνα ήρθε για ένα διάστημα κάτω από τον τομέα των Ναϊτών Ιπποτών. Το κάστρο και οι λόγοι προκαλούν μια ειρηνική συναίσθημα, ακόμα κι αν το ίδιο το κτίριο είναι αρκετά αυστηρή. Η τοιχοποιία είναι σε καλή κατάσταση λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία των δομών, των παιδιών και ιδίως φαίνεται να αγαπούν την εξερεύνηση της σκάλες και επάλξεις καθώς και τους λόγους, στην οποία αν συγκεντρώσει μπορείτε να χτυπημένα πίσω εκατοντάδες χρόνια και φανταστείτε τη ζωή μέσα και γύρω από αυτό το υπέροχο κτίριο .

Μεσαιωνικό Μουσείο Λεμεσού (Κάστρο Λεμεσού)

Το Μεσαιωνικό Κάστρο της Λεμεσού, που βρίσκεται κοντά στο παλιό λιμάνι, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της πόλης της Λεμεσού, τα σπίτια της Μεσαιωνικής Συλλογής του Μουσείου Κύπρος. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν προηγούμενες αρχιτεκτονικές φάσεις του παλαιότερου και μεγαλύτερου δομή, η παρούσα οικοδόμημα χρονολογείται στην περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας.
Αρχαιολογική έρευνα στο εσωτερικό του κάστρου αποκάλυψε ότι χτίστηκε πάνω σε παλαιοχριστιανική βασιλική (4ος-7ος αιώνας μ.Χ.) και ένα μνημείο της Μέσης Βυζαντινής (10ος-11ος αιώνας μ.Χ.). Άλλα ευρήματα κάτω από το κάστρο μάρτυρα για την ύπαρξη ενός σημαντικού ναού, πιθανώς των πρώτων καθεδρικό ναό της πόλης. Σύμφωνα με τον Etienne Lusignan, το αρχικό κάστρο χτίστηκε από τον Γκυ ντε Λουζινιάν το 1193. Από την ανέγερση του μέχρι τις αρχές του 16ου αιώνα, ζημιές προκλήθηκαν από τις συνεχείς επιθέσεις της πόλης από τους Γενουάτες και των Μαμελούκων, καθώς και από σεισμούς που εναλλάσσονται με αναστηλώσεις και ανακατασκευές. Το 1538 οι Οθωμανοί κατέλαβαν Λεμεσού και το Κάστρο. Το ενετικό κυβερνήτης της η Κύπρος, μετά την εκ νέου κατάκτηση του Κάστρου, αποφάσισε να το κατεδαφίσουν για να αποφευχθεί ενδεχόμενη κατάσχεσή του. Η καταστροφή ολοκληρώθηκε το 1567 / 8. Μετά την εξαγορά της Οθωμανικής Κύπρος το 1576, τα ερείπια ή τμήματα τα ερείπια του Κάστρου ενσωματώθηκαν (περ. 1590) στο νέο οθωμανικό φρούριο, το οποίο ενισχύθηκε σημαντικά. Ο υπόγειος θάλαμος και στον πρώτο όροφο έχουν μετατραπεί σε κελιά φυλακών και παρέμεινε σε χρήση μέχρι το 1950. Όταν η κεντρική φυλακές μεταφέρθηκαν στην Λευκωσία, το Κάστρο της Λεμεσού παραχωρήθηκε στο Τμήμα Αρχαιοτήτων και χρησιμοποιήθηκε ως Επαρχιακό Μουσείο. Έχει στεγάζεται το Μεσαιωνικό Συλλογή του Μουσείου Κύπρος από το 1987.

Το Κάστρο της Λάρνακας

Το Κάστρο της Λάρνακας βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο της παραλιακής λεωφόρου είναι γνωστή ως "Φοινικούδων" (φοίνικες). Ηγούμενος Giovanni Mariti, ο οποίος έζησε στη Λάρνακα κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 18ου αιώνα, καταγράφει ότι το Κάστρο της Λάρνακας χτίστηκε από οι Τούρκοι, αλλά ότι ήταν ήδη σε μια ημι-καταστροφική κατάσταση εκείνη την εποχή, αν και μια φρουρά ήταν ακόμα φυλάσσονται εκεί.
Σύμφωνα με παλαιότερες γραπτές πηγές, όπως Florius Βουστρώνιο και Jauna, το κάστρο χρονολογείται σε πρωιμότερη εποχή, κατά τα χρόνια της βασιλείας του King James I (1382-1398). Αυτές οι πηγές αναφέρουν ότι ο Κάστρο χτίστηκε για να προστατεύσει το λιμάνι της πόλης το οποίο, μετά την κατάληψη της Αμμοχώστου, χρησιμοποιήθηκε ως το κύριο λιμάνι του νησιού. Άλλες αναφορές από ταξιδιώτες που επιβεβαιώνουν ότι το κάστρο χτίστηκε πριν από 1625. Τίποτα δεν είναι γνωστά σχετικά με το σχέδιο του 14ου αιώνα κάστρο. Στην παρούσα κατάσταση της διατήρησης της κάστρο αποτελείται από ένα συγκρότημα των κτιρίων που κτίστηκαν κατά τη διάρκεια διαφορετικών περιόδων χρονολογική. Το διώροφο κτίριο στη βόρεια πλευρά κατασκευάστηκε κατά την οθωμανική περίοδο, όπως φαίνεται από την αρχιτεκτονική του και μία τουρκική επιγραφή πάνω από την είσοδο, ενώ τα φτερά ανατολικά και νότια ανήκουν σε προηγούμενες φάσεις. Το χρησιμοποιήθηκε από τους Άγγλους το δυτικό τμήμα του ισογείου στα ανατολικά για την εκτέλεση αιχμαλώτων. Η αγχόνη που πρέπει να είχαν κατασκευαστεί στην αίθουσα ήταν σε χρήση μέχρι το 1948.
Σήμερα το κάστρο στεγάζει ένα μικρό μουσείο που αποτελείται από τρία δωμάτια βρίσκονται στον πάνω όροφο του κεντρικού κτιρίου, ακριβώς πάνω από την είσοδο. Οι αρχαιότητες από την παλαιοχριστιανική, βυζαντινή και μεταβυζαντινά μνημεία της Κύπρος (4ος-16ος αιώνας) εκτίθενται στο δυτικό δωμάτιο. Οι φωτογραφίες των βυζαντινών τοιχογραφιών χρονολογείται από το 11ο-16ο αιώνα μ.Χ. εκτίθεται στην κεντρική αίθουσα. Στη μεγάλη ανατολική αίθουσα αντιπροσωπευτικά δείγματα της μεσαιωνικής εφυαλωμένης κεραμικής (Sgraffito υγιεινής) (12ος-18ος αι), μεταλλικά σκεύη και όπλα (18ος-19ος αιώνας), καθώς και κράνη και σπαθιά (15ος-16ος αιώνας) είναι στην επίδειξη. Η έκθεση των αντικειμένων »είναι εμπλουτισμένη με φωτογραφικό υλικό των αμυντικών δομών (11ος-17ος αιώνας) και αναγεννησιακά και γοτθικά στοιχεία στυλ αρχιτεκτονικής Κύπρος (13ος-16ος αιώνας).

Χαλά Σουλτάν Τεκκέ

Χαλά Σουλτάν Τεκκέ ή το Τζαμί της Ουμ Χαράμ (τουρκικά: Χαλά Σουλτάν Tekkesi) είναι ένα πολύ σημαντικό μουσουλμανικό τέμενος κοντά στη Λάρνακα, στο νησί της Κύπρος. Ουμ Χαράμ (Χαλά Σουλτάν στην τουρκική γλώσσα) ήταν τροφός του ισλαμικού προφήτη Μωάμεθ και η σύζυγος του Ubada bin al-Σαμίτ. Οι περισσότεροι λογαριασμοί δημιουργήσει μια σύνδεση μεταξύ του τόπου και το θάνατο της Ουμ Χαράμ κατά τη διάρκεια της πρώτες αραβικές επιδρομές στην Κύπρος κάτω από τον Χαλίφη Μωαβίας μεταξύ 647 και 649, οι οποίες στη συνέχεια να παραμείνει καθόλη την Umayyad και τις περιόδους Abbasid. Σύμφωνα με αυτούς τους λογαριασμούς, Ουμ Χαράμ, είναι πολύ μεγάλη ηλικία, είχε πέσει από το μουλάρι της και είχαν πεθάνει κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Λάρνακας. Θάφτηκε κοντά στη λίμνη, το αλάτι και το τάφο της έγινε ιερό προσκύνημα. Το ιερό, και αργότερα το τζαμί και το όλο συγκρότημα ήταν το όνομά της. Σύμφωνα με την πεποίθηση σιίτες, ο τάφος της βρίσκεται μέσα Jannatul Baqi νεκροταφείο σε Madinah, Σαουδική Αραβία.
Ο τάφος της Ουμ Χαράμ θεωρείται ιερός τόπος και από τις δύο Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί και έχει, ιστορικά, προσέλκυσε χριστιανική ταξιδιώτες και προσκυνητές. Σε μια αξιολόγηση των περιβαλλοντικών και πολιτιστικών στοιχείων της Κύπρος, Καθηγητής Γεώργιος Ε. Bowen, ένας ανώτερος υπότροφος Fullbright στο Πανεπιστήμιο του Tennessee, είναι εισηγμένες όπως αναφέρεται στο Χαλά Σουλτάν Τεκκέ ως το τρίτο πιο ιερό μέρος για τους μουσουλμάνους στον κόσμο. Η άποψη αυτή υποστηρίχθηκε και από άλλες πηγές, περιλαμβανομένου του Προγράμματος Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρος και η κυπριακή διοικήσεις Τμήμα Αρχαιοτήτων. Άλλοι περιγράφουν το χώρο ως το τέταρτο πιο σημαντικό. Ως αποτέλεσμα του site που βρίσκονται στην ελληνική μη μουσουλμανικές τομέα της διαιρεμένης νήσου, προσκύνημα επισκέψεις στο site είναι σπάνιες.

Κάστρο της Πάφου

Κάστρο της Πάφου βρίσκεται στην άκρη του το λιμάνι της Πάφου. Χτίστηκε αρχικά ως ένα βυζαντινό φρούριο για την προστασία του λιμανιού. Στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε από τους Λουζινιανούς στο δέκατο τρίτο αιώνα μετά την καταστροφή από το σεισμό του 1222. Το 1570 είχε διαλυθεί από τους Ενετούς. Μετά την κατάληψη του νησιού, οι Οθωμανοί αποκατασταθεί και να ενισχυθεί αυτό. Στη μακραίωνη ιστορία της έχει δει πολλές χρήσεις. Έχει υπηρετήσει ως φρούριο, φυλακή και ακόμη και μια αποθήκη για το αλάτι κατά τη διάρκεια της Βρετανικής κατοχής του νησιού. Πιο πρόσφατα, το κάστρο λειτουργεί ως σκηνικό για το ετήσιο ύπαιθρο της Πάφου πολιτιστικό φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα το Σεπτέμβριο. [1]
Ήταν κηρυχθεί διατηρητέο ​​το 1935 και αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αξιοθέατα της πόλης της Πάφου. Πολλές αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν γίνει για να ερευνήσει το παρελθόν της.
Το ίδιο το κάστρο είναι ένα εντυπωσιακό πέτρινο εντοιχισμένο κάστρο χτισμένο στο λιμάνι. Υπάρχει ένα τοξωτό γεφύρι τρόπο μάχης που ενώνει το κάστρο με το λιμάνι η ίδια. Υπάρχουν πολύ λίγα παράθυρα σε αυτό το κάστρο, αλλά η θέα από την κορυφή πλατφόρμα είναι μαγευτική και από εδώ μπορείτε να δείτε Κάτω Πάφο σε όλο της το μεγαλείο. Είναι πραγματικά ένα χώρο που αξίζει να δείτε και για όσους ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό? Το κάστρο της Πάφου περιλαμβάνεται στον κατάλογο της UNESCO της παγκόσμιας κληρονομιάς και προστατεύεται πλήρως.

Τα Λουτρά Adonis

Άδωνις, ο Θεός της ομορφιάς, γεννήθηκε μετά την Αφροδίτη γύρισε Myrrha τη μητέρα του σε ένα δέντρο μύρο. Τελικά, το δέντρο σκάσει ανοικτή και Άδωνις βγήκε από μέσα της. Μόλις γεννήθηκε ο Άδωνις, η Αφροδίτη ήταν τόσο συγκινημένος από την ομορφιά του, ότι τον προστατευμένο και του ανέθεσε την Περσεφόνη. Ήταν, επίσης, ληφθεί από την ομορφιά του και αρνήθηκε να του δώσει πίσω. Η διαφορά ήταν τελικά εγκαταστάθηκε από τον Δία, ο οποίος αποφάσισε Άδωνις θα περάσουν το ένα τρίτο του κάθε χρόνο με κάθε θεά και το τελευταίο τρίτο, όπου ήθελε. Adonis πάντα επέλεξε να δαπανήσει 2 / 3 του έτους με την Αφροδίτη.
Άρτεμις, η θεά του κυνηγιού, ειπώθηκε για να ζηλέψει από την αγάπη μεταξύ Αφροδίτης και του Άδωνη, και ήθελε να σκοτώσει τον Άδωνη. Εκείνη έριξε ένα χρυσό αμύγδαλο στο λουτρά, αλλά ο Ποσειδώνας ο θεός της θάλασσας, είδε τι συνέβη και να καλύπτεται το χρυσό αμυγδάλου με ένα torrent για να σταματήσει Άδωνη πνιγμό. Ρώτησε τότε τον Άρη, το God of War για να ωθήσει τα βουνά πάνω Άδωνη, ενώ ο ίδιος ήταν στο μπάνιο? Ποσειδώνα για άλλη μια φορά ήρθε σε βοήθειά του και τον έσωσε. Ωστόσο, μια μέρα ενώ Άδωνης ήταν το κυνήγι, ένας άνδρας μεταμφιεσμένος σε αγριογούρουνο τραυματίες του. Επέστρεψε στα λουτρά, αλλά αργότερα πέθανε στην αγκαλιά της Αφροδίτης.
Τα λουτρά Άδωνις βρίσκεται στην Kili, Πάφος 1 χλμ. από το Coral Bay. Πρόκειται για μια απότομη ανάβαση, αλλά αξίζει τον κόπο! Ο θρύλος λέει, ότι Adonis είχαν την τάση να τα άλογά του στο χώρο των λουτρών και κυνηγούσε στο κοντινό δάσος του Ακάμα. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αφροδίτη και Άδωνις πέρασε ένα μεγάλο μέρος του χρόνου εδώ, όπως ήταν το αγαπημένο μέρος τους, αλλά και εδώ ήταν, όπου πολλά από τα παιδιά τους γεννήθηκαν. Φημολογείται ότι οι πολίτες της Πάφου είναι απόγονοι των δύο εραστές.